Heeft u hem ook ietsjes groter?

"Heeft u hem ook ietsjes groter?" Een simpele vraag waar een lang, spannend, maar leuk proces op volgde... namelijk het maken van een tweede Barnacle-mal, maar dan... ietsjes groter!

Voor wie het interessant vind, hieronder het proces van ontwerp tot afgietsel! Voor wie het niet interessant vind, klik maar op een van de bovenstaande pagina's, daar staan plaatsjes met wat minder tekst ;)

Het proces:

 

Het bolletjes-ontwerp, eerst nog los, moet aan elkaar gemaakt worden, zonder de bollenstructuur bovenop te verpesten. Een secuur klusje, waarbij je altijd wel een keer per ongeluk met je nagel een bolletje perforeert... (diepe zucht)

 

Om de aller ergste oneffenheden te verdoezelen, heb ik bedacht om vloeibare klei over de vorm te gieten. Deze is nu klaar om afgegoten te worden in een waterdichte (heel belangrijk!) bekisting waarin de gips over de kleivorm gegoten wordt. Ik gebruik gips voor de mal, omdat gips de eigenschap heeft vocht uit de klei te trekken, waardoor de klei een harde laag aan de mal vorm en je de vloeibare klei eruit kan gieten. De vastgeplakte laag laat je drogen tot deze loslaat van de mal en Tadaaaaa, holle vorm.
Voordat je gips giet, is het belangrijk de bekisting in te smeren met mallenzeep om het gips/de mal makkelijker los te krijgen. Normaal smeer je ook de vorm in, maar mijn vorm is van natte klei, dus dat laat sowieso wel los

 

Het gips gieten ging niet als gepland, ik heb drie a vier keer gips moeten bijgieten, omdat ik blijkbaar niet zo goed ben met het inschatten hoeveel gips ik nodig heb. Bijgieten is dus niet helemaal de bedoeling, maar jubel jubel, de mal is is stevig genoeg en dus gietbaar!! De oorspronkelijk vorm kwam helaas wel erg moeilijk uit de mal, wat wederom niet veel goeds betekent voor de gietklei vormen die de mal moet gaan voortbrengen.  Want gips trekt dus het vocht uit de vloeibare klei, waardoor de klei harder wordt, maar ook krimpt. Door deze krimp, trekt de vorm zich vast in de bollenstructuur en is hij heel moeilijk te lossen. Dit merkte ik al met de kleinere vorm, maar zal met de grote nog moeilijker zijn. Bedenk maar dat je een pannenkoek die vast zit aan de pan met twee handen eruit moet trekken, zonder dat deze scheurt.... Pfffff, lastig dus.

  

 

De mal heeft een weekje heeft kunnen drogen, maar het bleek dat dit veels te kort was, hij was nog erg nat. Toch heb ik hem met gietklei gevuld, want ik ben nu eenmaal ongeduldig. :) Samen met vrijwilligster Charlotte heb ik de mal gelost. Dit was inderdaad erg lastig. Uiteindelijk heb ik de kleivorm met de luchtspuit losgekregen en hield Charlotte de mal schuin en kon ik de nog zachte vorm met alle liefde van de wereld eruit trekken. Het was een ware bevalling en trots was ik dan ook dat ze redelijk onbeschadigd ter wereld is gekomen. Wegens begrijpelijke redenen zijn hier geen foto's van. (Ik snap nog steeds niet dat we na al die miljoenen jaren nog geen extra armen bij-geëvolueerd hebben!!)

Nadat de vorm een paar dagen heeft kunnen drogen tot leerhard, kon ik haar bewerken. De gaten maak ik normaal met een soort ponsapparaat, zie de foto rechts, maar de klei was al iets te hard en dit maal heb ik de gaten voorgeboord en daarna bewerkt om ze een iets natuurlijker uiterlijk te geven. Dit proces gebeurd nog steeds in de ongebakken klei en moet voorzichtig gebeuren. Als de vorm breekt, moet ik overnieuw beginnen. 

 

Nu de gaten erin zitten, kan de vorm verder drogen zodat hij de eerste stook aankan. Op de rechterfoto zie je een kleine Barnacle die de eerste stook al heeft gehad. Daarbij zie je ook dat de klei mooi wit wordt als hij gebakken is. Als dit proces goed gaat en de vorm niet barst in de oven, kan ze geglazuurd worden. Daarna moet de vorm nog eenmaal in de oven om de glazuur te laten smelten en is de Barnacle klaar om haar electra te ontvangen.

Bij deze de geboorte van een ietsjes grotere Barnacle!

Interessant niet? 

:)